Faith Trip

23 februari 2020 - Stavanger-Sandnes, Noorwegen

Wat is een Faith trip?

Een Faithtrip is een reis die je puur alleen op vertrouwen doet. Vanuit Lukas 9: 1-6 worden de discipelen van Jezus uitgezonden en in vers 3 en 4 lees je hoe ze dat moeten doen. 3 Hij zei tegen hen: ‘Neem niets mee voor onderweg, geen stok, geen reistas, geen brood en geen geld en geen kleren. 4 Blijf in het huis waar je onderdak hebt gevonden tot je van daar weer verdergaat. NBV

Onze Faith trip.

Samuel (25 jarige uit Zwitserland) en ik zijn een team voor de komende 24 uur. We begonnen met bidden de dag er voor en we vroegen God of Hij een speciale plek had voor ons waar wij heen zouden moeten. Wij merkten dat we misschien naar Sandness toe moesten. Nachtje over geslapen en daarna om 14uur vertrokken. Tijdens onze weg zeiden twee van onze leiders ga naar het vliegveld. Wij hadden niet heel veel anders te doen dus wij lopen naar het vliegveld (30 a 40 minuten vanaf de basis) Wij daar aan gekomen en we merkten dat we daar weinig konden doen, dus besloten we dat we maar gingen hitchhiken (voor mij de eerste keer). Het is altijd wel een droom geweest om m’n duim uit te steken en niet te weten waar je uit komt, maar nooit te ballen voor gehad haha.

Uit eindelijk na een 20 minuten in de kou met je duim omhoog stopt er een auto met een mevrouw en haar zoon. De moeder haalde net haar zoon van het vliegveld om naar huis te gaan voor de wintervakantie normaal studeert hij in Bergen. Wonder boven wonder gingen ze naar Sandness. Ze waren niet gelovig wel gelovig opgevoed, maar eigenlijk vonden ze het geloof maar niks. We mochten wat delen over wat we nou aan het doen zijn en wat onze missie is, maar verder ook niet te diep er op ingegaan, omdat we merkten dat niet heel erg open er voor waren. Wat natuurlijk mag.

Aangekomen in Sandness wouden we een kerk opzoeken om te kijken of we daar wat konden doen. We hadden niet echt referenties van kerken dus wij bidden. Heer wat wilt u dat we doen? En we kregen niet echt een duidelijk antwoord dus we besloten maar te lopen en te bidden voor Sandness. Tijdens deze prayerwalk komen we een man tegen en wouden we hem vragen waar in Sandness we waren en of hij misschien een Hejrte for Sandness kende (de enige jeugdgroep in Sandness die we kenden). Voordat ik hem dit kon vragen vroeg hij mij waar mijn pet vandaan kwam. Ik vertelde dat ik hem had gekocht op Opwekking (uitgelegd wat het was) bij de Teenzone afgelopen jaar. Uit eindelijk hadden we een gesprek van een half uur over van alles. Ik heb het idee dat hij heel veel heeft meegemaakt en ik merkte ook op dat hij vrij grote pupillen had. Ik merk dat ik het moeilijk vind om het gesprek samen te vatten, omdat er zoveel gezegd is, dus dat ga ik ook niet doen. Na het gesprek hebben Samuel en ik gebeden voor hem en zijn we verder gelopen. Uit eindelijk lopen wij een uurtje of ander half en zakt bij mij de moet in m’n schoenen. Duim proberen uit te steken, bidden: Heer waar moeten we heen en wat wilt u dat we doen. Uit eindelijk komen we bij een klein burger tentje en merken we dat we toch best wel honger hebben. De zaak was leeg en hij had letterlijk niks te doen. Wij hadden honger en ik had mijn telefoon bij me en daarmee kon ik betalen. Eten gehaald en mn telefoon opgeladen. Gesprekje gehad met de jongen over het geloof. Hij stond er wel open voor, maar vond het moeilijk om alles te geloven. We mochten met hem bidden dus dat hebben we gedaan.

Na een pauze van een uur zijn we verder gaan lopen een goed uur en het begon keihard te regenen. Wij bidden voor de mensen die we waren tegen gekomen en vragen aan God waar we heen moeten. Ik merkte dat ik een sterk gevoel kreeg naar Stavanger. Tussen die tijd heb ik 10 keer met mijn telefoon in mijn handen gestaan om de staff te bellen, omdat ik er zo klaar mee was haha. Ik had zere voeten en was super moe. Samuel is daarin echt een held voor mij geweest. ‘Hij zei Erik we kunnen nog zo veel beleven kom op man’.

We komen uit bij een bushalte en we besluiten om in de eerste de beste auto te stappen die stopt voor ons. Uit eindelijk stop er een taxi voor ons en wij leggen uit dat we graag naar Stavanger willen, maar dat we geen geld hebben. Zonder enige twijfel neemt Sahil ons in zijn geweldig mooie Mercedes E-classe. Sahil is een Somalische Moslim van 27 jaar die heel veel werkt en studeert. Maar hij zoekt naar een permanent verblijf, zodat hij een gezin kan stichten. Hij is nu 6 jaar in Noorwegen en ervaart het echt als zijn thuis. Sahil is een man uit duizenden zo vriendelijk. Hij geeft aan dat hij als meer dan normaal gelooft in Jezus en dat hij het erg mooi vind wat hij voor ons heeft gedaan. We vroegen of we voor hem mochten bidden. En dat mochten we doen. God sprak liefdevolle woorden uit over Sahil. Aan het eind van het de rit zag je aan Sahil dat hij geraakt was door wat God tegen hem zei. Ik hoop dat ik hem ooit weer tegen kom en dat God hem heeft mee genomen in zijn plan met hem.

Aangekomen in stavanger 21 uur en we hadden zo veel gelopen, maar ook zoveel mooie dingen meegemaakt. Maar we hadden nog geen slaap plek en dat zette mij wel even tot zenuwen. Gewoon door gaan en even een mooi rondje gemaakt in Stavanger aantal mede studenten tegen gekomen. Verhalen gedeeld en zij wezen ons naar het treinstation. Daar heen gelopen en even een power napje gedaan. Maar ik merkte dat ik er gewoon niet veel vertrouwen meer in had en ik belde de staff of ze advies hadden voor de nacht. Het advies was ‘Bidden en volhouden iedereen heeft zijn dipje. Mocht je geen slaapplek hebben dan kun je andere mensen contacteren’ Met deze pek talk weer door gegaan. Binnen een half uur stonden we met tweeëntwintig andere studenten te zingen in het midden van Stavanger tussen het uitgaanspubliek. We kwamen in gesprek met Nosy en zijn verhaal is kort maar zo krachtig. We zagen hem al bij het station en ik dacht wat gek hij haalt alleen maar flessen uit de containers en hij liep met een grote tas vol met blikjes en flessen ( in Noorwegen kun je dus je energieblikjes, cola flesjes etc inleveren voor statiegeld). Ik had z’n slecht voor oordeel over deze man, want later kwamen we hem tegen en kwamen we met hem in gesprek. Hij leeft samen met een vriend van hem en ze komen uit Madagaskar ze zijn  christelijk en ze hebben beiden een gezin in Madagaskar. Ze studeren hier om met een beter papiertje terug te gaan naar Madagaskar, maar je mag maar 20 uur werken naast je studie dus hij doet dit er bij. Elke nacht flessen uit containers halen om zijn gezin te kunnen onderhouden. Voor hem gebeden en ik heb zijn avond eten betaald want het was tegen elven en hij had nog niet gegeten. Later gevraagd of we bij hem konden slapen in eerste instantie kon dat, maar later gaven ze aan dat hun appartement een rommel was en dat ze ons graag wouden uitnodigen op een traditionele manier. De uitnodiging staat wanneer dit gaat zijn weet ik niet.

Verder zijn we weer door gegaan met zingen van liedjes en muziek maken. Ik heb een vrij harde stem en ik merk sinds dat ik gestopt ben met roken dat mijn stem veel beter is gaan klinken. Dus ik heb de stap genomen om de aanbidding samen met Luke te leiden. Dat was GEWELDIG. God gaf me de moed en kracht om hard en zuiver te zingen waardoor mensen naar ons toe kwamen en we het evangelie met hen konden delen.

Uit eindelijk komt er een  Mirjam naar ons toe met 25 cheeseburgers en later krijgen we te horen dat we met 24 mensen bij haar in haar appartement mogen verblijven!

We hebben dus geslapen in een normaal appartement met 24 mensen hoe we dat hebben gedaan weet ik niet. Maar wat ik wel weet is dat Mirjam een speciaal plekje in mijn hart heeft. Om 2 uur ‘s nachts een groep laten verblijven in je huis.

Na een beetje nachtrust om 9 uur vertrokken om weer te gaan liften terug naar de basis. Om 11.00 hadden we een lift van Tommie. Hij is geen christen, maar stond er wel voor open en wou heel graag een bedrijf oprichten voor arme mensen. We hebben voor hem gebeden en we hebben hem meer uitleg mogen geven over Jezus en wat Hij voor ons gedaan heeft.

Al met al een geweldige dag en nacht gehad.

Ik heb geleerd dat ik moet blijven vertrouwen en dat ik niet zo snel moet zeuren. Het komt wel goed en God voorziet.

Mocht je nou vragen hebben naar aanleiding van dit verhaal doe mij even een appje of een mailtje dan kan ik misschien nog wat uitleggen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Marco Bakker:
    26 februari 2020
    Hé hallo Erik.
    Wat een gave dingen maak jij daar mee. Durven los laten en vertrouwen hebben, zijn soms grote stappen. Wat geweldig dat jij dat mag ervaren. Mooi om te lezen hoe God op een bijzondere manier ook met jullie aan het werk is.

    Ik las dat je ook gestopt met roken, hoop dat het niet te lastig voor je is.
    Wil deze situatie dan ook voor jou bij God neerleggen.

    Zegen in alles wat je daar mag doen, ook voor je broeders/zusters daar.

    Hartelijke warme groeten,
    Marco